ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΑ - ΤΖΙΑ

Η Κέα ή Τζια είναιαγαπημένος προορισμός πολλών Αθηναίων, ιδιοκτητών σκαφών και όχι μόνο. Βρίσκεται πολύ κοντά στην Αττική, στο δυτικότερο σημείο των Κυκλάδων και αυτό την καθιστά πολυσύχναστη όλο το χρόνο. Με περίμετρο περίπου 85 χιλιόμετρων και συνολική επιφάνεια 131 τετραγωνικών χιλιόμετρων, η Κέα είναι από τα μεγαλύτερα Κυκλαδονήσια και το λιμάνι της, απέχει μόλις 40 μίλια από τον Πειραιά και 16 μίλια από το Λαύριο.

Εκτελούνται καθημερινά δρομολόγια από το λιμάνι του Λαυρίου και σε περίπου 1 ώρα βρίσκεστε στο νησί της Κέας. Επίσης υπάρχουν δρομολόγια από τη Σύρο και τη Κύθνο, τα οποία τους καλοκαιρινούς μήνες γίνονται συχνότερα.   

Η Κέα είναι ένα νησί με πλούσιο φυσικό περιβάλλον. Περπατώντας στα μονοπάτια του νησιού ανακαλύπτει κανείς τα όμορφα δάση της Βασιλικής δρυός, από τα ελάχιστα που έχουν μείνει στο Αιγαίο. Τα άφθονα νερά της υποβοηθούν την πλούσια βλάστηση του νησιού και έτσι μπορεί κανείς να θαυμάσει το απόλυτο πράσινο που κατακλύζει το νησί της Κέας. Στο νησί φιλοξενούνται πολλά είδη φυτών. Η Κέα διαθέτει μία πλούσια χλωρίδα με ενδημικά φυτά εκ των οποίων τα 5 έχουν χαρακτηριστεί σπάνια. Το πρόγραμμα «NATURA 2000» έχει εντάξει το νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού στο δίκτυο του.

Οι λάτρεις της φύσης μπορούν να απολαύσουν και ν' ανακαλύψουν τα μοναδικά φυτά που φύονται στο νησί. Oι κοιλάδες και τα μονοπάτια της Κέας είναι κατάσπαρτα από πολύχρωμα λουλούδια όπως άγριες ορχιδέες, λειχήνες, ανεμώνες, ίριδες, καμπανούλες, αγριοτριανταφυλλιές, ζουμπούλια, άγριες γλαδιόλες, καταπράσινα φυτά και σπάνια μανιτάρια που συνθέτουν μία όμορφη εικόνα που συνεπαίρνει τους επισκέπτες αλλά και κατοίκους του νησιού.

Στο παραθαλάσσιο μέρος του νησιού σχηματίζονται μικροί όρμοι, ακρωτήρια με όμορφες αμμουδιές και θαλάσσια σπήλαια. Το κάστρο δεσπόζει στην κορυφή του νησιού χαρίζοντας υπέροχη θέα στους επισκέπτες του. Ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου ο Άγιος Νικόλαος βρίσκεται βορειοδυτικά της Κέας. Η πρωτεύουσα του νησιού είναι η Ιουλίδα η οποία ξεχωρίζει για τους ανεμόμυλους της. Από κει μπορείτε να ακολουθήσετε μονοπάτια για να εξερευνήσετε τις ομορφιές του νησιού. Ο όρμος Οτζιάς διαθέτει τη μεγαλύτερη παραλία της Κέας. Όμορφες παραλίες με χρυσές αμμουδιές όπως ο Κούνδουρος, ο Άγιος Αιμιλιανός, το Καμπί, το Λιπαρό, το Μπούρι, το Φρέαρ, η Χιλιομοδού, η Παναγίτσα και τα Λιγιά είναι τα στολίδια του νησιού. Οι «Ποσειδώνιες» είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του νησιού. Καλύπτουν μεγάλες υποθαλάσσιες εκτάσεις στο βυθό του νησιού, και χαρίζουν ένα υπέροχο θέαμα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Σύμφωνα με τη μυθολογία η Κέα ονομαζόταν «Υδρούσα» για το υγρό κλίμα, τις πολλές πηγές με τα νερά και την πυκνή βλάστηση της. Οι Νύμφες εγκατέλειψαν το νησί κυνηγημένες και ο Σείριος το πιο λαμπρό αστέρι του ουρανού έκαψε με τις ακτίνες του την Υδρούσα αλλά και όλες τις Κυκλάδες. Τότε ξεκίνησε μεγάλη ξηρασία στο νησί και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να ζητήσουν βοήθεια από τον ημίθεο Αρισταίο της Θεσσαλίας, γιο του Απόλλωνα και της Νύμφης Κυρήνης. Ο Αρισταίος άκουσε τις ικεσίες των κατοίκων και εγκαταστάθηκε στο νησί προσφέροντας θυσίες στους θεούς για να μειωθεί η ξηρασία. Από τότε και κάθε χρόνο όταν λάμπει ο αστερισμός Μεγάλος Κυνός στον οποίο ανήκει ο Σείριος πνέουν βόρειοι άνεμοι για 40 ημέρες.

Το νησί αρχικά λεγόταν Υδρούσα, ενώ κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ονομάστηκε Τζιά, όνομα το οποίο είχε λατινικές ρίζες. Στις αρχές του 11ου π.Χ. αιώνα έκανε την εμφάνιση του ο ήρωας Κέως, γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Ροδοέσσης από τον οποίο πήρε το νησί την σημερινή του ονομασία. Πολλά ευρήματα έχουν ανακαλυφθεί στη θέση Κεφάλα τα οποία μαρτυρούν ότι η Κέα κατοικήθηκε κατά την Νεολιθική Εποχή. Επίσης έχουν βρεθεί στοιχεία ότι στο νησί υπήρχαν κάτοικοι της Προϊστορικής Εποχής όπως μαρτυρούν τα ευρήματα στη χερσόνησο της Αγίας Ειρήνης καθώς και στο χωριό Βουρκάρι.

Από την εποχή του Χαλκού έως το τέλος των Μυκηναϊκών Χρόνων, ο οικισμός της Αγίας Ειρήνης, έβαλε τη σφραγίδα του στην ιστορία και τον πρώιμο πολιτισμό του Αιγαίου Πελάγους. Τον 16ο αιώνα, όταν ο οικισμός γίνεται κόμβος επικοινωνίας του Μινωικού με τον Μυκηναϊκό κόσμο, η Αγία Ειρήνη μετεξελίσσεται σε σπουδαίο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο.

Κατά τους Αρχαϊκούς χρόνους και μετά την άφιξη των Ιώνων στο νησί, ιδρύθηκαν οι πόλεις Ιουλίς, Καρθαία, Κορησσός και Ποιήεσσα οι οποίες με τη σειρά τους χαρακτηρίζονται οικονομικά και πολιτιστικά κέντρα για το τόπο.

Σύμφωνα με το μεγάλο φιλόσοφο Αριστοτέλη η Κέα έγινε γνωστή για το πολιτικό της σύστημα. Ο ίδιος, συνέταξε ένα σύγγραμμα με τίτλο «Κείων Πολιτεία» στο οποίο αναφέρει στοιχεία για την κοινωνική οργάνωση της Κέας ως παράδειγμα προς μίμηση για τις υπόλοιπες Κυκλάδες.

Ο μεγάλος σοφός της αρχαιότητας Αριστείδης καταγόταν από την Κέα και ήταν εκείνος που θέσπισε τον νόμο «Κείον το Νόμιμον». Κατά τον νόμο αυτό όποιος πολίτης δεν ήταν «χρήσιμος» στην πολιτεία για την πνευματική του συνεισφορά αλλά και τη σωματική του δύναμη, έπρεπε να πεθάνει. Κατά συνέπεια, όσοι κάτοικοι ξεπερνούσαν την ηλικία των 70 ετών «αυτεκωνιάζοντο», δηλαδή αυτοκτονούσαν πίνοντας κώνειο από το φυτό Μανδραγόρας. Κατά τον 3ο αιώνα και με την ακμή του χριστιανισμού ο οποίος και επικράτησε στο νησί, το έθιμο αυτό σταμάτησε να τηρείται.

Μετά την ίδρυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και κατά την διάρκεια της κυριαρχίας του νησιού από το Ρωμαϊκό κράτος, η δραστηριοποίηση των τεσσάρων πόλεων του νησιού σταματάει και η Ιουλίδα χρίζεται ως το μοναδικό πολιτιστικό κέντρο του νησιού.

Η Κέα ήταν πόλος έλξης για διάφορους Λατίνους ηγεμόνες οι οποίοι την κατακτούσαν διαδοχικά. Στην διάρκεια της Ενετοκρατίας κτίστηκε το κάστρο του νησιού στη θέση της ακρόπολης της αρχαίας Ιουλίδας. Η Κέα κατακτήθηκε από τους Τούρκους το 1537 και υπέστη καταστροφικές αλλαγές στην περίοδο του Ρωσοτουρκικού πολέμου. Στον Επαναστατικό Αγώνα του 1821, η Κέα έπαιξε σπουδαίο ρόλο στον απελευθερωτικό αγώνα  και κατάφερε να ενσωματωθεί στην Ελλάδα το 1830.